Η ελευθερία επιλογής αφεντικών δεν καταργεί ούτε τους δούλους, ούτε τους αφέντες

keimeno_1 keimeno_2

 

Θεσμός των εκλογών

Η εκλογική διαδικασία όπως έχει διαμορφωθεί ως σήμερα αποτελεί έναν βασικό θεσμό της αστικής και κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Κάθε τέσσερα χρόνια κάθε “ενεργός πολίτης” καλείται – με το δημοκρατικό άλλοθι- να πραγματώσει την ψευδαίσθηση που το κράτος του δημιουργεί. Οι εκλογές αποτελούν μηχανισμό αποσυμπίεσης της έντασης μιας κοινωνίας, αφού όλοι οι πολίτες ανεξαρτήτως κοινωνικής και οικονομικής θέσης νομίζουν ότι είναι ίσοι για μία μέρα κάθε 4 χρόνια, με την ιδιότητα του ψηφοφόρου. Έτσι λοιπόν, ο καθένας απ’ αυτούς αποδέχεται τη μορφή αυτή ανάθεσης και επιτρέπει σε άλλους και μη αρμόδιους να αποφασίζουν και να ορίζουν θέματα που τον αφορούν χωρίς ο ίδιος να παίρνει μέρος ουσιαστικά. Η εξουσία ασκείται από μια δημοκρατικά εκλεγμένη μεν, μειοψηφία δε, που σκοπό έχει την εκμετάλλευση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων και την καταστολή οποιασδήποτε κοινωνικής ομάδας που διαφοροποιείται και αντιστέκεται στις ταγές τους. Kατά κύριο λόγο χρησιμοποιεί προς όφελός της τα συμφέροντα που της δίνει η θέση αυτή και έχοντας τη δημοκρατία ως πρόφαση γίνονται αφεντικά στις ζωές μας και ορίζουν με νόμιμα μέσα τα όρια της ελευθερίας, της σκέψης και εν τέλει της δράσης μας, ως ατομικότητες και ως κοινωνία.

Η πραγματικότητα αυτή δεν διαφέρει από αυτή της πανεπιστημιακής ζωής , και όχι μόνο. Ας μην ξεχνάμε την πλύση εγκεφάλου που γίνεται από την πολύ νεαρή ηλικία μέσω του εκπαιδευτικού συστήματος. Με την εκλογή 5μελων και 15μελων συμβουλίων που μόνο αυτοί έχουν λόγο για τα ζητήματα της σχολικής κοινότητας και που η έννοια της γενικής συνέλευσης αποτελεί από ανύπαρκτη έως κίβδηλη διαδικασία.

Είναι προφανές ότι το εκπαιδευτικό σύστημα επιχειρεί από τη μια να ορίσει ως κανονικότητα την ανάθεση, τη διαμεσολάβηση και την εκπροσώπηση και από την άλλη να καταπνίξει οποιαδήποτε μορφή αυτοοργάνωσης και αυτοθέσμισης. Έτσι δημιουργείται με ομαλό τρόπο ο μελλοντικός πολίτης και μέρος της κοινωνίας ,μαζί φυσικά με τις ψευδαισθήσεις του.

Τι να ψηφίσω; Δεξιά..

Το πανεπιστήμιο αποτελεί μικρογραφία της κοινωνίας, όπου εντοπίζονται παρόμοιες δομές και κοινωνικές συμπεριφορές. Στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, οι νεολαίες των κυβερνητικών παρατάξεων ενισχύουν την επικρατούσα δομή κοινωνικής έκφρασης. Μιλάμε για παρατάξεις-συμφεροντολογικούς μηχανισμούς που δεν έχουν τίποτ’ άλλο ως σκοπό από το να μαζεύουν γύρω τους φοιτητές που θα τους χρησιμοποιήσουν για να διατηρηθούν στη νόμιμα εκλεγμένη θέση τους.

Ενδεικτικό παράδειγμα των πρακτικών τους αποτελεί ο υπέρμετρος ζήλος για τις εγγραφές πρωτοετών δελεάζοντας τους με δημοφιλείς και επιφανειακές κοινωνικές σχέσεις, έτσι ώστε να βιώσουν ομαλά την πανεπιστημιακή εμπειρία. Με τσάμπα σημειώσεις και “εκπαιδευτικά” σεμινάρια από εταιρίες – κολοσσούς που εμπλέκονται άμεσα με την αγορά εργασίας, με πάρτυ, σκυλάδικα και εκδρομές στα οποία κυριαρχεί συγκεκριμένο lifestyle και τρόπος διασκέδασης . Δημιουργείται έτσι ο αυριανός εξειδικευμένος επαγγελματικά και αποχαυνωμένος πνευματικά άνθρωπος που αναμασά και αναπαράγει την στρεβλή εικόνα μιας κοινωνίας που πατάει στο τρίγωνο πατρίδα, θρησκεία, οικογένεια, δηλαδή στην ξενοφοβία, τον φανατισμό και την πατριαρχία. Μια πατριαρχία που παράγει μύθους περί σωτήρων και εθναρχών που καλείσαι να επιλέξεις μέσα από μια εκλογική  διαδικασία που εμφανίζεται ως μονόδρομος για την διαχείριση των ζητημάτων που αφορούν τις ζωές μας. Η κυριαρχία της στηρίζεται στην παθητικοποίηση και στη δημιουργία απολιτίκ συνειδήσεων ,διαμορφώνοντας έτσι τον σημερινό φοιτητή σε αυριανό ον χωρίς πολιτικές ευαισθησίες με αναθετικές λογικές, πρόβατα σε κομματικά μαντριά έτοιμα να σπεύσουν στις κάλπες .

Αποκορύφωμα όλων αυτών είναι το γνωστό προεκλογικό και ψηφοθηρικό πανηγυράκι που προσφέροντας ικανοποίηση επίπλαστων αναγκών δημιουργεί τις συνθήκες για την εγκαθίδρυσή τους μέσα στο Πανεπιστήμιο.

..ή Αριστερά;

Ως αντικατοπτρισμός της κοινωνίας δεν θα μπορούσε να λείπει και η ευθύνη των αριστερών παρατάξεων. Με πρόσχημα την ανατροπή ή τη βελτίωση της υπάρχουσας πολιτικής κατάστασης συμμετέχουν στην εκλογική διαδικασία  και θέτουν τους εαυτούς τους ως εν δυνάμει σωτήρες προφασιζόμενοι έννοιες όπως η ισότητα, ο σεβασμός και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εκμεταλλευόμενοι τις εκάστοτε κοινωνικές συγκυρίες και συνθήκες, δρουν άλλοτε ως “επαναστάτες” που αντιτίθενται στις κυρίαρχες εντολές και άλλοτε συναινούν στην κρατική βούληση. Μέσω αυτής της αντίφασης, φανερώνουν την επιθυμία τους για κατάληψη της εξουσίας και όχι για κατάργησή της, γκρεμίζοντας έτσι κάθε ιδεολόγημα τους.

Άκυρο-Αποχή-Αυτοοργάνωση

Έτσι, η μόνη απάντηση που έχουμε να τους δώσουμε είναι να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας –από τα δικά τους-, να απέχουμε συνειδητά από κάθε εκλογική διαδικασία, να οργανωθούμε σε αυτοοργανωμένα-οριζόντια εγχειρήματα, συλλογικότητες, διαδικασίες στις σχολές, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές μας, σε κάθε χώρο και πεδίο που οι ζωές μας και τα συμφέροντα της τάξης μας εξαφανίζονται για τις επιταγές Κράτους και Κεφαλαίου. Να αυτοοργανωθούμε μακρυά από λογικές πλειοψηφίας-μειοψηφίας, διαμεσολάβησης και ιεραρχίας. Ο αγώνας για την διεκδίκηση των ταξικών μας συμφερόντων παίρνει υπόσταση μέσα από δομές και εγχειρήματα χωρίς αρχηγούς, ειδικούς, θεσμικούς και κομματικούς, εκεί που δεν υπάρχουν διαχωρισμοί, αδύνατοι και δυνατοί, εκεί που οι σχέσεις βασίζονται στην αλληλεγγύη και στην αλληλοβοήθεια.

Αντιστεκόμαστε λοιπόν στη δημοκρατία  τους, στην ανανέωση της κοινοβουλευτικής δικτατορία τους και στην διαδικασία νομιμοποίησης οποιοδήποτε αντικοινωνικού σχεδιασμού.  Γνωρίζοντας πως η υπόθεση της κοινωνικής απελευθέρωσης δεν αποτελεί στιγμιαία και παθητική χειρονομία όπως η προσφυγή στις κάλπες, αλλά παλεύεται καθημερινά μέσω των αυτοοργανωμένων δομών και συλλογικοποιήσεων , η αποχή από την εκλογική διαδιακασία αποτελεί μια συνειδητή πολιτική στάση που σαμποτάρει την εκλογική απάτη και το κρατικό κατασκεύσμα συνέναισης .

Ενάντια στις εκλογικές διαδικασίες 
Άκυρο-Αποχή η μόνη συνειδητή επιλογή

Συλλογικοποιούμε τις ανάγκες και τις αρνήσεις μας
λειτουργώντας αντιιεραρχικά και δρώντας αδιαμεσολάβητα

 

1 Comment

1 Trackback / Pingback

  1. Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πανεπιστημίου Πειραιά » Μικροφωνική παρέμβαση και προβολή ενάντια στην εκλογική απάτη

Comments are closed.